کد مطلب:18752 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

به دفعات براي انسان احساس حاصي، مثل نااميدي بعد از نماز به وجود مي آيد كه: اين نماز بي حضور قلب به درد نمي خورد و اين عبادات همه از ترس و طمع است و فايده اي بر آن مترتب نيست. در برخورد با اين احساس چه بايد كرد؟

يكي از بزرگترين دامهاي شيطان براي اغفال و دور كردن مؤمنان از صراط الهي، ايجاد روحيه تزلزل و ياس و وازدگي در آنان است. در حالي كه نبايد توقع داشت به مجرد آنكه انسان نمازهايش را مي خواند، خداوند، خود بدون واسطه با او سخن بگويد يا فرشته اي را بفرستد و از او تشكر كند يا اعلام كند كه: نماز او را قبول كرده است. اين گونه افكار و سوءظن داشتن به خدا همان دام شيطاني است كه مي خواهد انسان را در پايان به اين نتيجه برساند كه: نماز تو مقبول نيست; بنابراين چرا نماز مي خواني؟ به خودت زحمت نده... وظيفه انسان اين است كه اصلا به چنين افكاري توجهي ننهد.
نماز اكثر مومنان كم و بيش همينطور است و هميشه و سراسر با حضور قلب نيست.

ـ2324ـ
البته بايد سعي كرد كه تا آنجا كه ممكن است، با حضور قلب خوانده شود; ولي اگر انسان گاهي يا در قسمتهايي از نماز باز غفلت كرد و حضور قلب او به هم خورد نماز باطل نيست و خداي متعال از هر كسي مهربانتر است و مي داند كه ما انسانها ضعيف و عاجزيم و هيچ كس آنطور كه شايسته خدايي اوست، نمي تواند بندگي و عبادت او را بجا آورد; بنابر اين بايد به رحمت و عفو و مغفرت خدا دل ببنديم و بدانيم كه به تصريح پيشوايان دين، ياس از رحمت خدا از گناهان كبيره است. از همين رو وقتي مرد عربي نزد پيامبر((صلي الله عليه وآله))آمد و گفت:«اگر حساب با خداست، پس نجات يافتم». فرمود:« شما نيز مثل اين مرد حسن ظن به خدا داشته باشيد».
همين طور توجه داشته باشيم كه اگر انسان خدا را از خوف عذاب يا به طمع پاداش عبادت كند، نه تنها اشكالي ندارد، بلكه مفيد و پذيرفته هم هست. التبه اگر بتواند خود را به متعالي برساند كه فارغ از خوف و طمع و فقط به پاس خدايي خداوند او را عبادت كند، درجه اش بالاتر و عبادتش عاليتر است; ولي از روي خوف و طمع نيز عبادت مقبول و

ـ2325ـ
پسنديده است خداي متعال نيز در قرآن كريم بسيار مؤمنان را از عذاب بيم داده و به بهشت و پاداش هاي الهي تشويق فرموده است.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ2326ـ